Million Dollar Baby

Million Dollar Baby
บทวิจารณ์ภาพยนตร์
แม้กระทั่งก่อนที่Million Dollar Babyของ Clint Eastwood จะได้รับรางวัลออสการ์สาขาภาพยนตร์ยอดเยี่ยม แต่ก็รวมกลุ่มนักวิจารณ์จากทั่วทุกมุมตั้งแต่ Middlebrow ไปจนถึง Esthete ในการสรรเสริญเกือบสากล มัน "แทบไม่มีที่ติ" "ละครมนุษย์ที่น่าทึ่ง" "เทียบเท่าโรงภาพยนตร์ของเฮมิงเวย์" ความเห็นเป็นเอกฉันท์นี้ถูกท้าทายโดยผู้ไม่หวังดีที่กระจัดกระจายเพียงไม่กี่คนซึ่งอธิบายว่าภาพยนตร์เรื่องนี้เป็น "เซลลูลอยด์ hooey" "ของปลอมเรียบง่ายและราคาถูก" และ "บทสรุปของความคิดโบราณทุกเรื่องจากภาพยนตร์ชกมวยที่ไม่ดีทุกเรื่องที่เคยมีมา"

สิ่งที่น่าสงสัยเกี่ยวกับMillion Dollar Babyคือ: นักวิจารณ์ทั้งสองกลุ่มพูดถูก ภาพยนตร์เรื่องนี้เป็นเรื่องธรรมดาและล้มล้างในเวลาเดียวกันกว้างและเหมาะสมปรับแต่งได้อย่างไร้ยางอายและเคลื่อนไหวอย่างแท้จริงหมัดดูดราคาถูกและงานที่มีน้ำหนักทางศีลธรรมที่แท้จริง ด้วยความบังเอิญหรือการออกแบบ Eastwood สร้างสิ่งที่หายากอย่างแท้จริง: ผลงานชิ้นเอกที่ถูกแฮ็ก

เปิดตัวในวิดีโอวันนี้Million Dollar Babyใช้เวลา 90 นาทีแรกในการบอกเล่าเรื่องราวที่คุ้นเคยมากที่สุดเกี่ยวกับการชกมวยเกี่ยวกับนักสู้รุ่นเยาว์ที่กระท่อนกระแท่นซึ่งไม่มีอะไรเลยนอกจากหัวใจและความช่วยเหลือจากผู้ฝึกสอนที่โหด เพื่อชิงตำแหน่งแชมป์โลก ภาพยนตร์เรื่องนี้เป็นมุมแหลมและก็ไม่ได้เป็นความคิดสร้างสรรค์ชะมัดหนึ่งคือการที่นักมวยเป็นผู้หญิง (ตอนนี้เป็นหนังเกี่ยวกับนักสู้ที่ทำได้ดีนั่น จะเป็นการแสดงที่น่าสนใจ) Maggie Fitgerald (Hilary Swank) เป็นพนักงานเสิร์ฟวัย 31 ปีจาก Missouri Ozarks ที่ปรากฏตัวในโรงยิมของ LA ของอดีต "คนตัด" และผู้ฝึกสอนนอกเวลา / ผู้จัดการ Frankie Dunn (Eastwood) และโดยพื้นฐานแล้วไม่ยอมออกไปจนกว่าเขาจะตกลงที่จะฝึกเธอ เขาถือวิสาสะเสนอรูปแบบห้าว ๆ อย่างใดอย่างหนึ่งในหัวข้อ "ฉันไม่ฝึกเด็กผู้หญิง" แต่ในที่สุดเขาก็ยอมแพ้และขยับตัวด้วยความกล้าหาญที่เห็นได้ชัดของเธอและโดยการแยงอย่างอ่อนโยนจากภารโรงผู้มีกล้ามเนื้อตาเดียวตาบอด "เศษ" (มอร์แกนฟรีแมน) ภายในหนึ่งปี Maggie ได้เรียนรู้การใช้เท้าและกำปั้นได้ฝึกฝนร่างกายของเธอให้มีความผอมเพรียวและเริ่มชนะการแข่งขันระดับมืออาชีพซึ่งส่วนใหญ่เป็นผลงานที่น่าพิศวง สิบแปดเดือนที่เธอเป็นหุ้นส่วนกับแฟรงกี้

เรื่องราวเพิ่มเติม

ปัญหาของ Sufjan Stevens กับอเมริกา
สเปนเซอร์กรฮาเบอร์

คุณพูดสุนัขจิ้งจอกหรือไม่?
เมแกนการ์เบอร์
ป้ายโฆษณาแสดงนักแสดงจอห์นเดวิดวอชิงตันข้างต้นปาล์มและท้องฟ้าสีคราม
การทดลองทฤษฎีของ Hollywood ล้มเหลว
เดวิดซิมส์
เมื่อมาถึงจุดนี้เมื่อภาพยนตร์ส่วนใหญ่จะปรุงแต่งด้วยลูกปาน้ำตาแห่งความสุขและเพลงสรรเสริญพระบารมีMillion Dollar Baby เสนอความแปลกใหม่ (ผู้ที่ไม่สามารถเรียนรู้ได้ว่ามันคืออะไรและหวังว่าจะรักษาความบริสุทธิ์นั้นไว้ควรหยุดอ่านตอนนี้ ) แม็กกี้ไม่ชนะการต่อสู้ แต่กลับถูกเจาะดูดจากด้านหลังและขยำกับผืนผ้าใบ เมื่อเธอตื่นเธอเป็นอัมพาตตั้งแต่คอลงไปโดยไม่มีความหวังว่าจะหายดี ในเวลาต่อมาเธอเสียขาจนเป็นแผลเน่า หลังจากนั้นไม่นานเธอก็สูญเสียความตั้งใจที่จะมีชีวิตอยู่ เธอขอให้แฟรงกี้ช่วยเธอตายและในที่สุดเขาก็ทำ

นี่ไม่จำเป็นต้องพูดเลยว่าภาพยนตร์ส่วนใหญ่เกี่ยวกับผู้ตกอับที่ต่อสู้กับอัตราต่อรองยาวนานเลือกที่จะจบลงอย่างไร ถึงกระนั้นก็แปลกแหวกแนวอย่างที่เห็นได้ในแวบแรกMillion Dollar Babyอยู่ในระดับที่มากด้วยการผสมผสานภาพยนตร์สองประเภทที่คุ้นเคยเข้าด้วยกันภาพยนตร์กีฬาแห่งชัยชนะและผู้เจ็บป่วยที่รักษาไม่หาย โดยเฉพาะอย่างยิ่งประการแรกเหล่านี้ได้รับการบอกเล่าด้วยแบบแผนที่มีพรมแดนติดกับการคัดลอกผลงานจำนวนมาก อีสต์วูดรับบทเป็นเบอร์เจสเมเรดิ ธ จากเรื่องน่ารัก ๆ Swank นำเสนอการแสดงหญิงสาวที่ไม่ยอมแพ้ในเวอร์ชั่นที่โหดกว่าในปี 1994 เรื่องThe Next Karate Kid (ลองนึกภาพโอกาสที่คุณจะได้รับจากการที่เธอเป็นผู้ชนะรางวัลนักแสดงนำหญิงยอดเยี่ยมสองครั้งในตอนนั้น); และมอร์แกนฟรีแมนรับบทเป็นมอร์แกนฟรีแมน - กล่าวได้ว่าเป็นชายผิวดำวัยชราที่มีความกรุณาและพรั่งพรูออกมาพร้อมกับสติปัญญาอันเงียบขรึมและความถนัดที่ยอดเยี่ยมในการพากย์เสียง

ชุดรูปแบบมีความเรียบร้อยและชัดเจนมากจนสามารถสร้างพื้นฐานของหลักสูตรการเขียนบทภาพยนตร์ได้: แฟรงกี้มีลูกสาวที่เหินห่างซึ่งส่งจดหมายของเขากลับมาโดยไม่ได้เปิด แม็กกี้สูญเสียพ่อไปตั้งแต่อายุยังน้อย อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ในไม่ช้าเขาก็บอกเธอว่า "คุณเป็นลูกสาวที่ดี" ในขณะที่เธอพูดว่า "คุณทำให้ฉันนึกถึงพ่อของฉัน" ความผิดของแฟรงกี้ไม่ได้ จำกัด อยู่ที่การล่วงละเมิดที่ลึกลับ (เราไม่เคยรู้ว่ามันคืออะไร) ที่ทำให้ลูกสาวของเขาต้องเสียค่าใช้จ่าย หลายปีก่อนเศษเป็นนักสู้และแฟรงกี้อยู่กับเขาในระหว่างการแข่งขันซึ่งเขาสูญเสียการมองเห็นไป แฟรงกี้ยังคงโทษตัวเองที่ไม่หยุดการต่อสู้และตอนนี้มีการปกป้องนักสู้ทั้งหมดของเขาโดยเฉพาะแม็กกี้

คำบรรยายของเรื่องที่สนใจก็เกลื่อนไปด้วยคำเปรียบเปรยมือหนัก เขาอธิบายบาดแผลสองครั้ง "ใกล้กระดูกมากเกินไป" ที่จะห้ามเลือด: ครั้งแรกหมายถึงโหนกแก้มที่ฉีกขาด; ประการที่สองความสัมพันธ์ของแฟรงกี้กับลูกสาวของเขา ครอบครัวถังขยะสีขาวสุดพิสดารถูกจัดหาให้กับแม็กกี้เพื่อที่เราจะได้เพลิดเพลินไปกับการดูเธอเล่าให้ฟังในที่สุด ผู้ไร้เดียงสาชื่อ "อันตราย" มีไว้สำหรับโรงยิมเพื่อที่เราจะได้มีความสุขที่ได้เห็นเศษเหล็กปกป้องเขาโดย (ค่อนข้างไม่น่าจะเป็นไปได้) เขี่ยนักสู้ที่รับรางวัลวัยยี่สิบคนที่เลือกเขา

บางทีอาจเป็นเรื่องที่น่าผิดหวังที่สุดการพลิกผันที่สำคัญเมื่อแม็กกี้เป็นอัมพาตนั้นถูกจัดฉากเหมือนอะไรบางอย่างจากหนังสือการ์ตูน การบาดเจ็บของเธอไม่ได้เป็นผลมาจากอุบัติเหตุหรือการระเบิดหรืออันตรายทั่วไปใด ๆ ที่เกิดขึ้นเมื่อคนสองคนถูกขอให้ชกหน้ากันซ้ำ ๆ ไม่มันเป็นผลมาจากการกระทำชั่วของคนชั่ว คู่ต่อสู้ของแม็กกี้บิลลีเดอะบลูแบร์เป็น "อดีตโสเภณีจากเบอร์ลินตะวันออก [มี] ชื่อเสียงในการเป็นนักสู้ที่สกปรกที่สุดในอันดับ" (พวกคุณที่คิดว่าหลังจากRocky IVเราจะได้เห็นนักฆ่าคนสุดท้ายในสังเวียนลองคิดดูอีกครั้ง) เมื่อพิจารณาจากข้อความที่ตัดตอนมาที่เราเห็นการต่อสู้ของ Billie สองครั้งกลยุทธ์การชกมวยของเธอดูเหมือนจะประกอบไปด้วยการฟาดศอกใส่หน้าคู่ต่อสู้โดยเฉพาะโยนพวกเขาไปที่ผ้าใบโดย คอของพวกเขาแล้วชกเข้าที่ศีรษะในขณะที่พวกเขายังอยู่บนพื้น ความคิดที่ว่านักชกสกปรกคนนี้จะได้รับอนุญาตให้เข้าร่วมการชกมวยตามทำนองคลองธรรม (มวยหญิง ) นับประสาอะไรกับการเป็นแชมป์โลกเป็นเรื่องน่าขัน แน่นอนว่าการระเบิดที่ทำให้แม็กกี้เป็นอัมพาตคือการยิงจากด้านหลังซึ่งจะเกิดขึ้นอย่างน้อยสิบวินาทีหลังจากที่ระฆังดัง เกือบจะเป็นเรื่องแปลกใจที่บทภาพยนตร์ไม่อนุญาตให้ Billie นำเหล็กยางเข้ามาในวงแหวน

กล่าวอีกนัยหนึ่งว่าMillion Dollar Babyควรจะเป็นการออกกำลังกายราคาถูกในการจัดการผู้ชม แต่มันไม่ใช่ - หรือไม่ใช่แค่ นั้น สำหรับความคิดโบราณและคำอุปมาอุปมัยและเรื่องประโลมโลกมีความงดงามที่น่ากลัวสำหรับภาพยนตร์เรื่องนี้ความจริงจังของจุดประสงค์ที่ยกระดับไม่เพียง แต่เหนือ Schlock เท่านั้น แต่ยังอยู่ในระดับบนของภาพยนตร์อเมริกันเรื่องล่าสุด    สนับสนุนโดย ดูหนังออนไลน์

ส่วนใหญ่นี่คือชัยชนะของการประหารชีวิตเหนือความคิด อีสต์วูดเล่าเรื่องได้ดีมากและดึงการแสดงที่มุ่งมั่นเช่นนี้จากนักแสดงร่วมของเขาซึ่งมีโอกาสน้อยมากที่จะรู้สึกไม่สบายใจกับความโง่เขลาโดยกำเนิด มอร์แกนฟรีแมนอาจเป็นศิลปินนักพากย์ที่ดีที่สุดที่ยังมีชีวิตอยู่แนวคิดมนุษยนิยมที่เบื่อหน่ายต่อโลกของเขาปรับให้เข้ากับโทนของภาพยนตร์เรื่องนี้ได้อย่างสมบูรณ์แบบ ในปากของเขาแม้จะเป็นเรื่องที่น่าเบื่อที่สุด แต่การเปรียบเทียบที่เขียนทับส่วนใหญ่ก็รู้สึกว่ามีประสบการณ์ นอกเหนือจากสกอร์เปียโนแบบมินิมอลสุดหลอน (แต่งโดยอีสต์วูดเอง) คำบรรยายโหยหวนของฟรีแมนยังเชื่อมโยงช่วงเวลาที่กล้าหาญและโศกนาฏกรรมของMillion Dollar Babyเข้าด้วยกันและเป็นสัญญาณแรกว่ามันจะไม่ใช่หนังกีฬาทั่วไป

ฮิลารีสแวงก์ก็ทำในสิ่งที่เธอทำได้ดีกว่าใคร ๆ แม้ว่ามันอาจจะเป็น: เล่นเหมือนที่เธอทำในBoys Don't Cryเด็กสาวในชนบทที่น่าสงสารที่เติมเต็มความปรารถนาในการตัดสินใจด้วยตนเองด้วยการทำตัวเหมือนเด็กผู้ชาย . ไม่ใช่เรื่องบังเอิญที่ Swank มีความโดดเด่นในทั้งสองบทบาท - และเธอก็ประสบความสำเร็จน้อยลงในการเล่นตัวละครที่เป็นผู้หญิงโดยสิ้นเชิง บ่อยครั้งที่เธอดูอึดอัดเล็กน้อยและไม่อยู่ที่หน้าจอซึ่งเป็นแนวโน้มที่รบกวนการแสดงบางอย่าง แต่กลับทำให้คนอื่นลึกลงไป ในขณะเดียวกันใบหน้าของเธอก็มีกรามที่แข็งแรงและลักษณะภายนอกที่กว้างและไม่ย่อท้อในเวลาเดียวกันและเปิดกว้างสำหรับการบาดเจ็บใด ๆ ที่โลกอาจมีให้

ประสิทธิภาพของ Eastwood ในขณะที่ไม่ได้ขึ้นอยู่กับ Freeman และ Swank's แต่ก็ทรงพลัง เป็นเวลา 40 ปีที่เขาได้สร้างทรัพย์สินที่คุ้มกันสร้าง (และในบางครั้งการโค่นล้ม) ไอคอนจากท่าทางที่รวบรัดและดูโอนอ่อน ในฐานะแฟรงกี้เขารับบทเป็นตัวละครที่มีเหตุผล (แม้ว่าเราจะไม่เคยรู้แน่ชัดว่ามันคืออะไร) ในการรักษาระยะห่างของเขาและอีสต์วูดจัดการกับการกัดเซาะของระยะทางนั้นทีละน้อยด้วยความละเอียดอ่อน ในที่สุดเมื่อมันพังทลายลงทั้งหมดใคร ๆ ก็แทบจะจินตนาการได้ว่ามันคืออีสต์วูดไม่ใช่แฟรงกี้ซึ่งในที่สุดก็ทิ้งยามลง

อย่างไรก็ตามดาราดังของMillion Dollar Babyไม่ใช่อีสต์วูด - นักแสดง แต่เป็นอีสต์วูดผู้กำกับซึ่งอยู่ในช่วงกลางทศวรรษที่เจ็ดสิบของเขาได้กลายเป็นหนึ่งในผู้สร้างภาพยนตร์ที่จริงจังที่สุดในฮอลลีวูด เราสามารถเห็นได้ในภาพยนตร์เกี่ยวกับคุณธรรมของตัวเองมากมายของอีสต์วูด: มันเป็นแบบลีนอดทนและรอบคอบประหยัดกับอารมณ์ แต่ไม่ใส่ใจ ตลอดที่ดีที่ไม่ดีและคิดไม่ถึงตัวละครทนปล่อยให้ตัวเองเล็ก ๆ น้อย ๆ ในทางของการเฉลิมฉลองอย่างใดอย่างหนึ่งหรือตัวเองสงสาร

สำหรับทศวรรษที่ผ่านอีสต์วู้ดเป็นหนึ่งในนักแสดงชาวอเมริกันไม่กี่คนที่บ่อย forswears ความสนใจโรแมนติกในภาพยนตร์ของเขาและนี่เงียบเกี่ยวกับความรักสกาวMillion Dollar Baby ไม่มีตัวละครเดียวในภาพยนตร์เรื่องนี้ติดอยู่หรือดูเหมือนจะหมดความหวังที่จะเป็นเช่นนั้น (แม้แต่สมาชิกในครอบครัวที่น่ารังเกียจของแม็กกี้ก็ยังโสด) ราวกับว่าความรักโรแมนติกได้ถูกเนรเทศออกไปจากโลกทิ้งไว้เพียงสายใยแห่งมิตรภาพซึ่งแสดงให้เห็นว่ามันซับซ้อนเกินกว่าจะดำรงอยู่ได้

ดูเหมือนว่าภาพยนตร์อเมริกันจะมีพื้นที่ตรงกลางน้อยมากระหว่างการเหยียดหยามการเหยียดหยามและการยกระดับที่ร้ายแรงราวกับว่าการสร้างภาพยนตร์เป็นแนวเดียวกับเควนตินทารันติโนที่ปลายด้านหนึ่งและรอนฮาวเวิร์ดที่อีกด้านหนึ่ง Million Dollar Baby หลบหนีจากความต่อเนื่องนั้นโดยสิ้นเชิง มันเป็นงานที่จริงใจและจริงจังที่สุด แต่งานหนึ่งที่ปราศจากโบรไมด์ที่ให้ความมั่นใจ ไม่เพียง แต่ไม่มีวิธีรักษาสำหรับ Maggie ไม่มีการไถ่ถอนแฟรงกี้ไม่มีความสบายใจที่จะพบในมิตรภาพหรือการปลอบใจในความรู้ที่ว่าเขาได้ทำในสิ่งที่ถูกต้อง

ในประเด็นสุดท้ายนี้เองที่กลุ่มการเมืองหลายคนต่อต้านข้อความ "pro-euthanasia" ของภาพยนตร์เรื่องนี้ดูเหมือนว่าฉันจะค่อนข้างพลาดจุดนี้ ใช่แฟรงกี้ยกย่องความปรารถนาที่จะตายของแม็กกี้และใช่สิ่งนี้ถูกนำเสนอว่าเป็นสิ่งที่ "ถูกต้อง" ที่ต้องทำตราบเท่าที่สิ่งดังกล่าวอาจมีอยู่จริงภายใต้สถานการณ์ แต่เช่นเดียวกับทุกสิ่งทุกอย่างในภาพยนตร์เรื่องนี้มันมาพร้อมกับราคาที่สูงลิ่ว เช่นเดียวกับ Will Munney ในเรื่องUnforgivenแฟรงกี้ทำในสิ่งที่เขาทำด้วยความรู้เต็มเปี่ยมว่ามันจะทำให้จิตวิญญาณของเขาต้องเสียไปและหลังจากนั้นเขาจะไม่สามารถกลับเข้าร่วมสังคมแห่งศีลธรรมได้อีก (ตามที่ฉันเคย เขียนไว้ที่อื่นมันน่าขันที่Unforgivenถูกอ่านว่าต่อต้านการเฝ้าระวังและMillion Dollar Baby เป็นโปรนาเซียเซียแม้ว่าทั้งสองจะทำตามส่วนโค้งที่เหมือนกันเกือบทั้งหมด)

Million Dollar Babyอาจไม่ใช่ภาพยนตร์ที่ดีที่สุดของปีที่แล้ว (สำหรับเงินของฉันที่จะได้รับสิ่งนี้หรือสิ่งนี้ ) แต่สำหรับความผิดพลาดทั้งหมดมันเป็นภาพยนตร์ที่เป็นผู้ใหญ่และจริงจังโดยผู้กำกับที่เข้ามามีอำนาจเต็มอย่างล่าช้าซึ่งเป็นการเตือนว่าแม้แต่ในฮอลลีวูดก็ยังมีทางเลือกอื่นสำหรับการประชดที่ว่างเปล่าและ แฮกเกอร์ที่ซาบซึ้ง